بعد از یکسال

سلام

 نهم مرداده ساعت دو شب.....

به سرم زد بیام وبلاگت

باورم نمیشه خیلی وقته نیومدم....😕😕

آخه مگه وقت میکنم با وجود توی وروجک.  الانم یه خواب نازی. تو خونه لپتاب دیگه ممنوعه چون شما امون نمیدی. چقدر دلم واسه اینجا تنگ شده. واقعا اگه این خاطراتو ننوشته بودم یادآوریش بعد سالها سخت میشد. امیدوارم همینطور باقی بمونه. این یک سال واقعا پر بود از تکاپو . جشن دو سالگیت هم گرفتیم. 

متاسفانه دوم خرداد توی خونه خوردی زمین و پای چپت شکست.... یکماه گچ گرفتیم خیلی سخت بود و واقعا هر دوتامون اذیت شدیم.😢😢

خداروشکر الان بهتری و بازم راه افتادی. خداکنه همیشه سلامت باشی پسرم. 

عکساتم لود نمیشه دفعه دیگه حتما میزام